بررسی سریال Emily in Paris فصل اول / خود بزرگ‌بینیِ آمریکایی

بررسی سریال Emily in Paris فصل اول / خود بزرگ‌بینیِ آمریکایی

سریال “امیلی در پاریس” (Emily in Paris)  یک کُمدی-درام آمریکایی است که توسط “دارن استار” (Darren Star) و به سفارش شبکه اینترنتی Netflix ساخته شده است. در این سریال علاوه بر “لی‌لی کالینز” (Lily Collins) که ستاره اصلی این شو می‌باشد، بازیگرانی همچون “فیلیپین لروی بولیو”(Philippine Leroy-Beaulieu)، “لوکاس براوو” (Lucas Bravo) و “اشلی پارک” (Ashley Park) به ایفای نقش پرداخته‌اند. این سریال در تاریخ ۲ اکتبر ۲۰۲۰ به صورت اینترنتی منتشر شد و پس از مدت کمی شبکه نتفلیکس آن را برای فصل دوم نیز تمدید نمود. Emily in Paris با بازخوردهای عموماً متوسطی روبرو شد که تقریباً نکات مثبت و منفی در آنها به یک میزان به چشم میخورد. در ادامه در سایت ساعت هفت با بررسی سریال Emily in Paris در خدمت شما هستیم.

خلاصه داستان سریال Emily in Paris…

امیلی که یک کارشناس بازاریابی موفق و جوان می‌باشد، از طرف شرکتش در شیکاگو برای یک فرصت شغلی غیرمنتظره در شهر پاریس انتخاب می‌شود. او بعنوان یک نقطه‌ نظر آمریکایی و برای نشان دادن طرز صحیح استفاده از فضای مجازی برای جذب و راضی نگه داشتن مشتریان به شعبه فرانسوی فرستاده شده است. اما او در شهر زیبای پاریس با چالش‌های گوناگونی در زندگی کاری، دوستانه و همینطور روابط عاشقانه‌اش روبرو می‌شود که …

بررسی سریال Emily in Paris  “خود بزرگ‌بینیِ آمریکایی”

چیزی که بیش از هرچیز هنگام تماشای این کُمدی-درام در نظر شما خودنمایی خواهد کرد، خود بزرگ‌بینی آمریکاییِ امیلی و به سُخره گرفتنِ فرهنگ و مردمان پاریس می‌باشد. پاریسی که نباید فراموش کنیم علاوه بر اینکه بزرگترین شهرِ اقتصادیِ اروپاست، بلکه تاریخ و اصالت آن از قدمت کشور آمریکا بیش‌تر است! در این سریال بشکلی بی‌ادبانه و زننده به زبان و آداب و رسوم فرانسوی‌ها توهین می‌شود. (برای مثال در دیالوگی از سریال امیلی زبان فرانسوی را احمقانه می‌خواند!) در واقع سریال Emily in Paris قرار نیست تصویر زیبایی از پاریس را به ما نشان دهد. بلکه بطرزی عامدانه با نشان دادن مدفوع کردن سگی در حضور صاحبش در گوشه‌ی خیابان، سیگار کشیدن مردم در فضاهای عمومی و همینطور ادرار کردن مردی در دستشویی سرپایی در پارک (بدون توجه به حضور بانوان) قصد دارند تا رفتار اجتماعی در شهر پاریس را زیر سوال ببرند. اما فراموش نکنیم که شهر پاریس یکی از مهم‌ترین و اصلی‌ترین مقصدهای گردشگران در سراسر جهان می‌باشد. پس نمی‌توان با اشاره به چنین مواردی ساکنان اصلی این شهر شگفت‌انگیز را مورد تمسخر قرار داد.

در این سریال مردمان فرانسه ناکارآمد و سطحی‌نگر معرفی شده‌اند. درحالیکه یک آمریکایی (امیلی) با ایده‌های ناب و مبتکرانه‌اش به تنهایی پروژه‌های شرکتشان را پیش برده و به موفقیت می‌رساند! در اصل “امیلی در پاریس” تصویری خوب، بد و بسیار جلف از مردم پاریس را به ما نشان می‌دهد که بلندای حماقت آن از مجسمه آزادیِ نداشته آمریکایی‌ها بلندتر است. هالیوود درحالی به تعصبات خشکش پافشاری می‌کند که سینمای آن در بن‌بست تکرار اسیر شده است.

اما بگذارید از این موارد عبور کرده و به داستان سریال بپردازیم. داستان سریال در شخصیت‌پردازی و ایجاد روابط میان کاراکترهایش به شدت ضعیف عمل کرده است. درواقع بیش‌تر زمان سریال به مشکلات امیلی در محیط کار و روابط کاریِ او اختصاص دارد که بسیار کلیشه‌ای و خسته‌کننده است. داستان سریال در خلق لحظات کُمدی و دراماتیک نیز عملکرد مناسبی نداشته است. روابط رمانتیک کاراکتر اصلی داستان یعنی امیلی یک چندوجهی عجیب و فاقد جذابیت لازم می‌باشد. البته سازندگان سریال سعی کرده‌اند که با نمایش زیبایی‌های شهر پاریس و استفاده مداوم از طراحی‌های رنگارنگ (چه در طراحی لباس و چه در طراحی صحنه) چشم‌های مخاطبان را فریب دهند.

اما اصلی‌ترین فریب سازندگان انتخاب “لی‌لی کالینز” ستاره محبوب آمریکایی‌ها بعنوان نقش اصلی سریال می‌باشد. کالینز با چهره معصومانه و کودکانه‌اش حس و حال سریال‌های تینیجری را برایمان رقم زده است. چیزی که از روحیات و شخصیت کاراکتر امیلی که یک زن مستقل و خودساخته است فاصله‌ی زیادی دارد. گویی آنها با اینکار سعی در تحقیر بیش‌تر مردم فرانسه داشته‌اند. او در طول سریال بطور مدام در حال یادآوری تاثیرات مثبت فضای مجازی است که در برخی موارد در اینکار بسیار زیاده‌روی شده است.

سایر بازیگران سریال نیز به استثنای خانم بولیو که تسلط بیشتری برروی نقشش دارد به شکل مانکن‌هایی سردرگم در داستان حضور دارند. اصولاً سایر بازیگران این سریال به نوعی تماشاچی و در مواردی تشویق‌کنندگان بدون روح امیلی هستند. البته با تمام اینها نمیتوان از قاب‌های تماشایی و موسیقی شنیدنیِ “جیمز نیوتن هاوارد” که زیبایی دوچندانی به مناظر فوق‌العاده قشنگ شهر پاریس بخشیده است نیز چشم‌پوشی کرد. “دارن استار” سازنده‌ی این سریال دارای تبحری خاص در ساخت اینگونه آثار می‌باشد. اما بنظر می‌رسد که در آخرین کارش کمی بیش از حد تبلیغاتی و سفارشی عمل کرده باشد.

نتیجه گیری…

در پایان میتوان گفت “Emily in Paris” سریالی شاد و پرزرق و برق می‌باشد. سریالی که اگر تنها با هدف سرگرم شدن به تماشای آن بنشینید، شاید بتواند با برخی موقعیت‌های کُمدی و البته روابط پیچیده عاشقانه‌اش مدتی شما را مشغول نگه دارد. اما نباید توقع زیادی از داستان سمبل شده و سطحی آن داشته و بخواهید که سورپرایزی ویژه را برایتان فراهم سازد. تمدید شدن سریع این سریال برای فصل دوم توسط شبکه نتفلیکس نیز نشان از تبلیغاتی و سفارشی بودن آن دارد. زیرا با توجه به آنچه در فصل نخست سریال مشاهده کردیم، داستان سریال کشش کافی برای دنبال شدن و جذب کردن مخاطبان تیزبین را ندارد.

سریال Emily in Paris

نمره سایت ساعت 7 (ارزش اثر)

(ضعیف)

خودبزرگ بینیِ آمریکایی!

در پایان میتوان گفت “Emily in Paris” سریالی شاد و پرزرق و برق می‌باشد. سریالی که اگر تنها با هدف سرگرم شدن به تماشای آن بنشینید، شاید بتواند با برخی موقعیت‌های کُمدی و البته روابط پیچیده عاشقانه‌اش مدتی شما را مشغول نگه دارد. اما نباید توقع زیادی از داستان سمبل شده و سطحی آن داشته و بخواهید که سورپرایزی ویژه را برایتان فراهم سازد. تمدید شدن سریع این سریال برای فصل دوم توسط شبکه نتفلیکس نیز نشان از تبلیغاتی و سفارشی بودن آن دارد. زیرا با توجه به آنچه در فصل نخست سریال مشاهده کردیم، داستان سریال کشش کافی برای دنبال شدن و جذب کردن مخاطبان تیزبین را ندارد.

امیدواریم از مطلب ” بررسی سریال Emily in Paris فصل اول ” لذت برده باشید تا بعد…