بررسی فیلم Marriage story /داستان طلاق

بررسی فیلم Marriage story

فیلم Marriage story (فیلم داستان ازدواج) در ژانر درام به کارگردانی Noah Baumbach و با بازی بازیگرانی همچون Scarlett Johansson و Adam Driver در تاریخ ۶ نوامبر بر روی شبکه ی Netflix منتشر شد. این فیلم توانست نظرات مثبتی هم از طرف مردم و هم منتقدین دریافت کند. با سایت ساعت ۷ همراه باشید تا به بررسی فیلم Marriage story بپردازیم.

اگر به دنبال دیدن نقدهای بیشتری از فیلم های سال 2019 میگردید به لیست فیلم های سال 2019 مراجعه فرمایید. (فیلم های 2020 نیز در لیست فیلم های سال 2020 موجود است.)

خلاصه داستان…

داستان فیلم Marriage story در مورد یک ازدواج شکست خورده است. Charlie Barber ( با بازی آدام درایور) یک کارگردان بسیار موفق تئاتر در نیویورک است. کمپانی تئاتر او با استفاده از بازی درخشان همسرش نیکول ( با بازی اسکارلت جوهانسون) که قبلا در دوران نوجوانی در فیلم های سینمایی بازی می کرد به اوج خود رسیده است. حاصل ازدواج آنها پسری به نام “هنری” است . همه چیز برای این دو فرد به خوبی پیش میرفت حتی اطرافیان فکرش را نمی کردند که روزی آنها بخواهند لحظه ای از هم جدا شوند. اما زندگی فراتر از جلدِ ظاهریش است و سخت بتوان پشت لایه لایه ی زندگی افراد را فقط با ظاهر آن به قضاوت نشست. وقتی که به نیکول یک پیشنهاد کار در تلوزیون در لس آنجلس ( زادگاه مادریش) داده می شود او آن را قبول می کند و این مسئله آغازگر مشکلات جدی در زندگی آنها می شود…

بررسی کلی فیلم…

فیلم بیننده را به داستان ازدواجِ “چارلی” و “نیکول” می برد و شما را غرق در فراز و نشیب ها و حوادث و اتفاقات پیدا و پنهان زندگیشان می کند. هیچگاه در طول فیلم به شما جناحی داده نمی شود که طرف کدام یک باید باشید.هرگز یک طرفه در مورد ماجراهای مختلف قضاوت نمی شود. هدف فیلم قضاوت کردن در مورد چیزی نیست و این به بیننده سپرده شده است که تصمیم بگیرید با کدامیک از آنان به نوعی همزاد پنداری کند و یا اصلا با هر دو نگاه همزمان پیش برود.

فیلم Marriage story از زوایه ی دید هر دو به مسئله نگاه می کند. در طول مسیر جدا شدن شما با هر دو سمتِ داستان هم سفر می شوید از زمانی که وکیل می گیرند تا زمان دادگاه یا وقتی که با هنری بازی می کنند.درگیر زندگی دو فرد می شوید و ارتباطی که ما بین چارلی و نیکول است را با جان و دل حس خواهید کرد. بازیِ خوب و احساسی اسکارلت جوهانسون و آدام درایور در نقش هایشان بیشتر شما را درگیر ماجرای فیلم می کند. آنها به خوبی به درون نقششان می روند و این باعث می شود شما نیز خود بخشی از این خانواده شوید.

برخی صحنه ها شما را به خنده می اندازد و صحنه ی دیگر یک صحنه ی عاطفی و تلخ است. برخی اتفاقات شیرین و جالب توجه هستند و برخی دیگر بی معنی و اعصاب خورد کن درست شده اند! این دقیقا زندگی است پر از فراز و نشیب و بدون اینکه بتوان آن را پیش بینی کرد … بدون اینکه بتوان برای آن برنامه ریزی کرد… و فیلم این واقعیت تلخ را به ما گوشزد می کند که شاید عشق آغاز کننده ی یک زندگی زیبا باشد ولی دلیلی برای دووام بخشی و استحکام آن زندگی نمی شود. زندگی زناشویی بیشتر در مورد اشتراک گذاشتن خواسته های مشترک بین زوج است نه فقط خواسته های تکیِ “یک فرد” که اگر به آن توجه نشود مشکلاتی را ریشه دار می کند که نتیجه اش جدایی و طلاق می شود.

اما یک مسئله ای که فیلم Marriage story به آن توجه نکرده است این موضوع است که قبل از ارائه ی داستان طلاق باید در مورد داستان عشق آنها صحبت به عمل می آمد تا بیننده بهتر احساسات موجود در مسیر جدا شدنشان را درک کند. در فیلم به گنگی در مورد علت های عاشق شدن آنها صحبتی به عمل می آید در حالی که یک سکانس کوتاه ولی تاثیر گذار یا یک فلش بکِ به موقع می توانست این مسیر را احساسی تر از قبل بکند. به خاطر همین موضوع برخی صحنه ها شما هیچ کدام از دو طرف را درک نمی کنید. با صدای بلند بر سر هم داد می کشند ولی احساسی به شما داده نمی شود چرا که پیش زمینه ی درستی در این رابطه ساخته نشده است.

برخی صحنه ها هر دو بازیگر کاملا بدون احساس عمل می کنند و شما کمی گیج می شوید که اگر عشقی از اول در کار باشد چرا چنین عکس العملی باید انجام شود! مثلا در اوایل فیلم که هر دو پیش روان پزشک می روند. روان پزشک از آنها می خواهد که در مورد خصوصیات مثبت فرد مقابل روی کاغذ بنویسند و هر دو اینکار را انجام می دهند. اما زمانی که از آنها خواسته می شود که این دلایل را بلند بخوانند نیکول بی دلیل ممانعت کرده و جلسه را ترک می کند. بله بلاخره برای صحنه ی آخر فیلم باید چیزی نگه داشته شود! اما اگر هر دو برگه از اول فیلم خوانده می شد شاید ماجرای طلاق آنها جذاب تر و احساسی تر می شد چون از همان ابتدا مشخص است که مسئله جدا شدن آنها ربطی به عشق ندارد. مسئله مربوط به خواسته هایی است که برآورده نمی شود. نیکول انگار پشت نگاههای تحسین بر انگیز همه نسبت به چارلی گم شده است و او می خواهد از پشت پرده بیرون بیاید و برای خود زندگی کند پس باید از چارلی جدا شود.

چارلی یک کارگردان تئاتر موفق و یک آدم باهوش است که فقط با دیدن صحنه های تئاتر ایرادات بزرگی از دل صحنه ها در می آورد. اما اینها تنها کلماتی است که فقط به زبان می آید! پای عمل که می شود او کسی است که از چیزی سر در نمی آورد و گیج و منگ می شود و دست و پایش را گم می کند! نیکول یک دختر شلخته و ساده است که حتی ایده های بکرش را نیز به چارلی میدهد تا او کارگردانِ بهتری شود! اما پای عمل که می شود او تبدیل یه یک آدم زرنگ و هفت خط می شود! این ها تناقضاتی است که در فیلم می بینیم. شخصیت هایی که ناقص هستند و خود با رفتارشان بخشی از وجود خود را نقص می کنند! چطور می توان گفت چه شخصیتی چه خصوصیاتی دارد؟

اما از نکاتی که در فیلم به خوبی به آن پرداخت شده است میتوان به وکیل هایی طرفین اشاره کرد. در ابتدای فیلم نیکول به درخواست یکی از دوستانش ساده انگارانه به پیش وکیلی می رود تا از او مشاوره بگیرد.یک وکیل زن به نام نورا فَنشاو (با بازی لایورا درن) که با مهربانی به حرف هایش گوش می دهد و طوری رفتار می کند که انگار خواسته ی او برایش مهم است. در اینجا به زیبایی نقش وکیل هایی که می خواهند جیب خود را از مشکلات دیگران پر کنند نشان داده می شوند بدون پرده و بدون اینکه بخواهد رحمی داشته باشد. در جلوتر چارلی نیز مجبور می شود وکیل بگیرد. فرانک که پیرمرد بامزه ای است که دوست دارد در موارد مختلف داستان تعریف کند که در بخشی چارلی به تمسخر به او می گوید: ” یعنی به خاطر این داستان هایی هم که داری میگی باید پول بدم؟” او ارزان تر از دیگر وکیل هاست و با منطق می خواهد به چارلی واقعیت ها را بقبولاند. اما چارلی وکیل های دیگری می گیرد وکیل هایی که پول زیادی از او می گیرند! در حقیقت در بخشی از فیلم به این مسئله اشاره می شود … پول هایی که می توانست برای دانشگاه و آینده ی بچه شان خرج شود فقط خرج جیب وکیل هایشان می شود…

امیدوارم از مطلب “بررسی فیلم Marriage story لذت برده باشید تا مطالب بعدی بدرود…