نقد و بررسی بازی AI Limit / چین، انیمه، Souls

با سلام خدمت شما همراهان گرامی وب‌سایت ساعت هفت، با نقد و بررسی بازی AI Limit در خدمت شما هستیم. بازی AI Limit توسط SenseGames Co. Ltd ساخته و Beijing CE-Asia آن را در تاریخ ۲۵ مارچ امسال منتشر کرده است. با پیشرفت و موفقیت ژانر Soulslike تعداد بازی‌هایی که پایبند به قوانین Soulslike هستند بسیار افزایش یافته است، حال ببینیم آیا AI Limit می‌تواند در این ژانر محبوب موفق باشد؟

تگ مرتبط: نقد و بررسی بازی

مقدمه

با موفقیت چشم‌گیر Fromsoftware و بازی Elden Ring و مخصوصاً DLC آن، Shadows Of Erdtree زیر ژانر Soulslike از Action RPG در اوج خود به سر می‌برد. همین باعث می‌شود که بسیاری از سازنده‌های شرقی و غربی به سراغ این ژانر رفته و ایده‌ها و خلاقیت‌های خود را وارد آن کنند. اشباع یک ژانر از بازی‌هایی که همگی از یک ساختار و Base تبعیت می‌کنند، باعث می‌شود که کسی دیگر در آن ژانر ریسک نکند و ایده‌ها و خلاقیت‌ها جای خود را به تکرار عناصری که قبل‌تر امتحان خود را پس داده‌اند، شود. در نتیجه‌ی این امر مخاطب از آن ژانر زده می‌شود و حتی اگر خالق ژانر مورد نظر هم بازی جدید بیرون بدهد از آن جهت که مخاطب دیگر اشباع شده به سراغ چیزهای دیگر می‌رود که تازه باشند، این امر باعث می‌شود هزینه‌های تولید دیگر برنگردند و آن بازی و ژانرش ضرر ده شود.

البته اینکه یک شرکت مدام یک IP را تولید کند می‌تواند نتیجه‌ی معکوس دهد و همواره آن IP با فروش بالا هزینه‌ها را جبران کند. مثلاً Call of Duty و FCهای EA که قبل‌تر نامشان FIFA بود. یا همین Assassin’s Creed از Ubisoft که امروزه دیگر تهی از ایده‌های جدید و خلاقیت‌های گذشته است اما همچنان می‌فروشد زیرا مخاطب خاص خود را دارد و نامی است که همواره در بازار از آن چیزهایی می‌شنود. بیاد دارم زمانی شوتر اول شخص هر سال چندین عنوان از چندین سازنده‌ی مختلف در بازار داشت که به سختی می‌توانستم خوب را از بد تشخیص دهم. مثلاً Black که سه نسل پیش توسط Criterion Games منتشر شد و ناشری به نام EA پشتش بود، خیلی زود به فراموشی سپرده شد و EA بیشتر روی Battlefield تمرکز کرد که آن نیز امروزه بعد از فروش نچندان خوب نسخه‌‌ی آخرش فعلاً در انبار EA خاک می‌خورد. ژانرهای زیادی هستند که زمانی بازی‌های زیادی برایشان تولید می‌شد، مانند Run And Gun، Beat ‘Em Up، Point ‘n Click و حتی Immersive Sim که تقریباً چند سالی است که دیگر هیچ عنوانی در این ژانر عرضه نشده است. البته امیدوارم این بلا سر Soulslike نیاید ولی به هر حال بیان این سخنان باعث افزایش آگاهی مخاطب می‌شود.

ارواح انیمه‌ای چینی

آیا تا به حال خواسته‌اید دنیایی غنی پر از ویرانی و هیولا را کشف کنید، همه در حالی که به عنوان یک دختر انیمه‌ای جذاب بازی را انجام می‌دهید؟ شاید AI LIMIT، عنوان جدید Sense Games، برای شما باشد. سوال این است که آیا این همان تجربه لایه‌ لایه‌ای است که همیشه می‌خواستید است یا تقلیدی ناشیانه از عناصریست که در این مدت به کررات دیده‌ایم؟

بازی AI LIMIT به بهترین وجه به عنوان یک ARPG شبیه به Soulsها توصیف می‌شود، خوشبختانه با تفاوت‌های هرچند جزئی اما به فرم اثر جذابیت خاصی بخشیده است. اولاً، مانند بسیاری از بازی‌های این ژانر، بیشتر داستان کلی از بازیکن پنهان می‌شود. با این حال، شما می دانید که یک Blader به نام آریسا هستید، موجودی که توسط یک فناوری مرموز ایجاد شده است. بازی خیلی در زمینه‌ی دادن سرنخ به شما مانند بازی‌های Fromsoftware خصیص نیست ولی بسیاری جنبه‌ها را پنهان کرده تا شما کشفشان کنید.

در حالی که ممکن است شبیه یک انسان باشید، جاودانه هستید، زندگی شما به شاخه‌های اسرارآمیز در سراسر جهان متصل است. شما به آن جاودانگی نیاز خواهید داشت، زیرا جهان در وضعیت بسیار وخیمی قرار دارد. تمدن بشری در اثر جنگ و بلایای طبیعی تقریباً از بین رفته است. با این حال، تهدید واقعی ماده اسرارآمیزی است که به عنوان گِل یا Mud در سراسر جهان پخش شده است: از این فساد هیولاهای عجیبی بیرون آمده‌اند که خرابه‌های جهان را تسخیر کرده‌اند.

یک پناهگاه برای بشریت باقی مانده است: شهری که به نام Havenswell شناخته می شود. وظیفه شما این است که در عین حال که شاخه‌ها را ترمیم می‌کنید، راز پشت Mud را کشف کنید. اما جهان بدون مبارزه اسرار خود را فاش نمی‌کند. بنابراین آریسا باید با انبوهی از ربات‌ها، جنگجویان دیوانه و دیگر هیولاها مبارزه کند و در عین حال به بازماندگان نیز دست‌ِیاری رساند.

همانطور که رازها و معماها از فلش شدن اجتناب می‌کنند، AI LIMIT به اندازه کافی ساده است که بتوان آن‌ها را درک کرد، اما زمانی که با مردم دنیا صحبت می‌کنید، عمق داستانی کمی وجود دارد، به علاوه هر یادداشتی را که می‌توانید پیدا کنید، بهتر است بخوانید تا بیشتر در داستان بازی فرو بروید. مانند بسیاری از بازی‌های مشابه، چیزهای شیطانی و کثیف در جزئیات پنهان شداه‌اند، اما اگر واقعاً حوصله‌ی داستان را ندارید، نیازی به کشف Loreها و یادداشت‌های بازی نیست.

تفاوت‌های کوچک اما هوشمندانه

گیم پلی جایی است که AI LIMIT به نظر می‌رسد حداقل به یک روش هوشمندانه خود را از سایر بازی‌های زیر ژانر Soulslike جدا می‌کند. با این حال، شباهت‌های فراوانی در بازی وجود دارد که مستقیماً از همین ژانر گرفته شده‌اند. اولاً، بازی چالش برانگیز است، زیرا اگر مراقب نباشید، دشمنان می توانند به راحتی شما را بکشند. شما باید یاد بگیرید که چگونه از حملات طفره بروید و بر قابلیت‌های خود تکیه کنید (همانطور که انتظار دارید). جایی که بازی خود را از دیگر هم‌سبک‌های خود جدا می‌کند این است که هیچ Staminaئی برای مدیریت در AI LIMIT وجود ندارد. در عوض، شما یک نوار Sync Bar دارید.

نوار Sync به این صورت عمل می‌کند: وقتی حمله می‌کنید، به آرامی پر می‌شود تا زمانی که به 100% برسد، اما اگر ضربه بخورید یا آسیب ببینید، مقدارش کم می‌شود. شما به دو دلیل می‌خواهید این نوار تا حد ممکن بالا باشد: اول اینکه، هرچه بالاتر باشد، آسیب بیشتری وارد خواهید کرد. ثانیاً، Magic و Special Ability شما همگی از آن در عملکردی مشتابه به عنوان Mana یا MP بهره می‌برند. به این معنی که اگر خیلی کم باشد، نمی‌توانید از چیزهایی مانند مهارت Parry یا هیچ یک از Incantationها استفاده کنید.

این سیستم بسیار کارآمد است و زمانی که Sync Bar کافی داشته باشید، AI Limit مانند اسمش Limit یا حدَّش را به شما نشان می‌دهد. مبارزات بازی نسبتا ساده هستند، شما یک حمله سبک و یک حمله سنگین و همچنین یک Dodge مانند bloodborne دارید (بدون Focus کردن Roll می‌کنید). در حالی که مبارزه‌ها سرگرم‌کننده بود، ولی دشمنان bugهایی داشتند، مثلاً بعضی مدل گرافیکی آنها دیر Load می‌شد و شما می‌مانید شمشیری معلق در هوا بدون صاحب! که از هر چیز دیگری آزاردهنده‌تر بود. حتی بدون آن Bug، بازی چالش برانگیز است، در حالی که فقدان نوار Stamina و نیاز به بالا نگه داشتن Sync Bar، شما را به سمت یک نوع مبارزه فعال‌تر سوق می‌دهد.

نیاز به گفتن ندارد که مرگ شما اجتناب‌ناپذیر است، پس به نزدیکترین Branch یا شاخه‌ای که فعال کرده‌اید باز می‌گردید. هنگامی که دوباره در یکی از شاخه‌ها استراحت می‌کنید، می‌توانید از کریستال‌های جمع آوری شده‌ای که از شکست دادن دشمنان بدست می‌آورید برای ارتقاء آمار و تجهیزات خود استفاده کنید. با این حال، انجام این کار منجر به ظهور مجدد دشمنان می‌شود، بنابراین باید بارها و بارها وارد نبردهای یکسان شوید (مشخصه‌ی اصلی Soulsها). این به معنای کریستال‌های بیشتر است، اما هشدار داده شود که وقتی می‌میرید تعدادی از آنها را از دست می‌دهید و راهی برای بازگرداندن آنها وجود ندارد (پلیدتر از میازاکی هم در عالم وجود دارد و آن چینی‌ها هستند!) بنابراین می‌دانم که شاید خسته‌کننده شود ولی به جای فرار از دشمنان سعی کنید آنها را دوباره و دوباره هلاک کنید تا هم Sync Bar خود را پر کنید و هم مقدار افزون‌تری Crystal بدست آورید.

وقتی صحبت از لباس و تجهیزات اضافی می‌شود، مجموعه‌ای عالی از سلاح‌ها و زره‌ها وجود دارد که می‌توانید آنها را Equip کنید. به عنوان مثال، می‌توانید سلاح‌هایی با ظواهر متفاوت و مختلف، تجهیزات رباتیک و همچنین قطعات وحشتناک‌تر پیدا کنید (تکه‌ای از بدن هیولاها). با این حال، یک چیز ثابت بازوی تبدیل شونده‌ی آریسا است که می‌تواند چندین شکل مختلف داشته باشد و Incantation اجرا کند. یکی از چیزهایی که من واقعاً دوست دارم Block کردن است که می‌تواند بیشتر حملات دشمن را مسدود کند ولی اگر آسیب ببینید، Sync Bar از دست داده و از آنجا که هربار استفاده از دست چپ آریسا به هر نحو Sync Bar کم می‌کند، ممکن است به دردسر بیافتید. هنگامی که شارژ کامل می‌شود، آسیب زیادی را مسدود نمی‌کند، اما می‌توانید انرژی ذخیره شده را در یک حمله آزاد کنید.

جادوها بیشتر از Soulsها کمک رسان هستند تا اینکه بخواهید کلاً به آنها تکیه کنید. در بیشتر موارد، آنها بیش از هر چیز دیگری مانند یک تفنگ عمل می‌کنند، اما برخی موارد قابل اتکا هم در بین آنها وجود دارد. در کل بازی اینطور نیست که حول جادوها Build بسازید بلکه شما را تشویق می‌کند، Buildئی شامل تمامی موارد سلاح سرد، جادو، عناصری مانند Poison و غیره تمرکز کنید.

از نظر گرافیکی، بازی شبیه به یک انیمه است، اما شخصیت‌ها و مدل‌های دشمنان همگی جالب به نظر می‌رسند. سلاح‌ها همگی از نظر بصری کاملاً متمایز هستند، در حالی که افکت‌ها و رابط کاربری صفحه نمایش را بیش از حد شلوغ نمی‌کنند. با این حال، خود دنیا در ابتدا بسیار کسل‌کننده است، در درجه اول به این دلیل که مدتی طول می‌کشد تا از محیط‌هایی مثل فاضلاب و Underground خارج شوید که تِم رنگ خاکستری تیره دارند یا فضای بیرون که شبیه مریخ است و رنگ قهوه‌ای خسته‌اتان می‌کند. اما تنوع محیطی مختلف در بازی وجود دارد.

نکته‌ای که باید به آن توجه کرد این است که آریسا یک تیپ شخصیتی دارد که چندان خوش‌آیند نیست. او شامل کلیشه‌های دخترهای انیمه‌ای است که دچار فراموشی می‌شوند و در حالی که لباس‌های تنگ به تن دارد، یکنواخت صحبت می‌کند. ممکن است به مذاق برخی خوش آید، که خوب است، اما من آن را کسل‌کننده یافتم و ترجیح می‌دادم مانند Code Vein، سازندگان اجازه دهند کاراکتر انیمه‌ای خود را بسازم. با این حال، بخش‌هایی که او در آن صحبت می‌کند بسیار نادر است و شخصیت‌های دیگر بسیار جالب‌تر هستند. خوشبختانه، تنوع نسبتاً زیادی در انسان‌ها و سایر Bladerهایی که با آنها ملاقات می‌کنید، وجود دارد، بنابراین در طول داستان فقط با انواع مختلف افسردگی مواجه نمی‌شوید. شخصیت‌پردازی در داستان وجود دارد ولی از ژانر Soulslike انتظار داستان‌پردازی همچون دیگر آثار ARPG را نداریم، پس در همین حدم باید گفت که از آثاری مشابه بهتر عمل کرده که جای تقدیر دارد.

سخن آخر