بررسی فیلم The Father / ستاره دنباله‌دار
فیلم “پدر” (The Father) یک درام تماشایی محصول مشترک کشورهای فرانسه و بریتانیا است. این فیلم نخستین تجربه کارگردانیِ “فلورین زلر” (Florian Zeller) نویسنده رُمان و نمایشنامه‌نویس فرانسوی می‌باشد. زلر فیلمنامه این اثر را با همکاری “کریستوفر همپتون” (Christopher Hampton) و براساس نمایشنامه‌ای با همین نام نوشته‌ی خودش به رشته تحریر درآورده است. فیلم داستان مردی سالخورده به نام آنتونی را دنبال کرده که با زوال عقلی و بیماری آلزایمر دست و پنجه نرم می‌کند. در این فیلم بازیگرانی همچون “آنتونی هاپکینز”(Anthony Hopkins)، “اولیویا کلمن”(Olivia Colman) و “اولیویا ویلیامز”(Olivia Williams) به ایفای نقش پرداخته‌اند. اجرای بدون نقص و خیره‌کننده‌ی آنتونی هاپکینز ۸۴ ساله تمام تماشاگران این اثر را به تحسین واداشته است. فیلم The Father در شش رشته از جمله بهترین فیلم، بهترین بازیگر مرد، بهترین بازیگر نقش مکمل زن و بهترین فیلمنامه اقتباسی نامزد دریافت جایزه اسکار 2021 شده است. این فیلم با استقبال بسیار خوبی از سوی منتقدین روبرو شد و بسیاری از آنها اجرای فوق‌العاده بازیگران و هدایت هنرمندانه‌ی زلر را ستوده‌اند. در ادامه نگاهی به این فیلم تحسین شده انداختیم، پس با ما در سایت ساعت هفت با بررسی فیلم The Father همراه باشید.
بعد از دیدن فیلم پدر برایتان مسلم خواهد شد که “آنتونی هاپکینز” یکی از بزرگترین بازیگران تاریخ سینما است.
بررسی فیلم The Father “ستاره دنباله‌دار”
پس از تماشای فیلم “The Father” دو مسئله مهم برایتان تاحدود زیادی واضح و روشن می‌گردد. اول اینکه بسیاری از افراد که با بیماران آلزایمری سروکار نداشته‌اند، می‌توانند درک بهتری نسبت به این بیماری پیدا کنند. دوماً برایتان مسلم خواهد شد که “آنتونی هاپکینز” یکی از بزرگترین بازیگران تاریخ سینما است. هاپکینز که دو سال پیش با درخشش در فیلم “دو پاپ” (بررسی فیلم دو پاپ) نشان داد که دود از کنده بلند می‌شود. این‌بار در فیلم “پدر” ثابت نمود که صلابت و مهارتش امری اتفاقی نبوده است. او با درکی درست از شرایط فیزیکی و ذهنی‌اش، فیلم‌های مناسب برای نقش‌آفرینی را انتخاب می‌کند. هاپکینز بخوبی میداند که در این سن و سال با چه نقش‌هایی میتواند هنر بازیگریش را بیشتر به رخ بکشد. البته این بدان معنا نیست که او تنها بخاطر شرایط سنی و جسمی‌اش توانسته عملکرد موفقیت‌آمیزی داشته باشد. هاپکینز آنچنان با دقت و ظرافت نقاط روشن و تاریک کاراکترش را به تصویر کشیده است که شما کاری جز تحسین او نمی‌توانید انجام دهید. او همچون ستاره‌ای دنباله‌دار است که کسی نمی‌تواند چشم از آن بردارد. البته نباید از حضور موثر و پراحساس “اولیویا کلمن” بازیگر سرشناس انگلیسی که در سال‌های اخیر بسیار خوش درخشیده است نیز براحتی گذشت. اگرچه هنرنمایی کلمن زیر سایه قدرتمند هاپکینز زیاد فرصت عرض اندام را پیدا نمی‌کند. اما او بازیگری کاربلد بوده و در همان زمانی که در اختیارش قرار می‌دهند بخوبی دغدغه‌ها و مشکلات افراد نزدیک به بیماران آلزایمری را به تصویر می‌کشد.
داستان فیلم درست موقعی که احساس می‌کنید با یک درام ساده و متاثرکننده روبرو هستید شما را غافلگیر می‌کند.
فیلم “The Father” دارای داستانی شخصیت محور می‌باشد که داستانش را حول شخصیت‌هایش می‌سازد. در ابتدای فیلم پیرمردی را می‌بینیم که با وجود اصرارهای دخترش حضور هیچ پرستاری را در خانه‌اش نمی‌پذیرد. اما به مرور بیماری‌اش وخیم‌تر شده و رفته رفته مرزهای واقعیت برایش محو می‌گردد. هرچه فیلم جلوتر می‌رود پیرمرد بیشتر به بچه‌های کوچک و لجوج شباهت پیدا می‌کند. بچه‌ای که خواسته‌هایش در اولویت قرار دارد و به هیچ عنوان نواقصش را نمی‌بیند. داستان فیلم درست موقعی که احساس می‌کنید با یک درام ساده و متاثرکننده روبرو هستید شما را غافلگیر می‌کند. فیلم شما را نیز به همراه پدر قصه سرگردان و گمراه نگه می‌دارد. استفاده از لباس‌های یکسان برای بازیگران متفاوت و جابجا کردن مداوم لوازم صحنه بینندگان را نیز همراه آنتونی گیج و سردرگم می‌کند. این ترفندی هوشمندانه است که زلر برای درگیر کردن مخاطبین با فیلم بکار برده است. ما آنتونی را بارها در موقعیت‌های تکراری با افراد گوناگون مشاهده می‌کنیم که نمایانگر ذهن آشفته و تداخل خاطراتش با واقعیت می‌باشد. او می‌خواهد شما نیز همراه کاراکتر اصلی داستان در هزارتوی مرموز ذهنش گرفتار شوید. هرچند که این حقه در اواسط فیلم برملا شده و رنگ و بوی تکرار می‌گیرد. اما خوشبختانه این اُفت کوچک مانع از پایان‌بندی پرشور و تراژیک فیلم نشده است. فیلم با سکانسی فوق‌العاده تماشایی با اجرای بینظیر آنتونی هاپکینز به پایان می‌رسد و به بسیاری از سوال‌های بی‌جواب شما پاسخ می‌دهد. زیرا در واقعیت مخاطبین این فیلم برخلاف پدر داستان فرصت این را دارند که واقعیت‌های زندگی‌شان را تغییر دهند. به عبارت دیگر میتوان گفت بیماری آلزایمر نیز همانند تمامی پدیده‌های طبیعت دارای ابعاد گوناگونی است. پس با توجه به اینکه از کدام بُعد به آن نگاه می‌شود، مزایا و معایبی در آن مشاهده می‌شود. مثلاً این بیماری برای فردی سالخورده که بیشتر عزیزانش را از دست داده و در حسرت زندگی گذشته‌اش به سر می‌برد، میتواند موهبتی بزرگ باشد. اما از طرفی برای افراد جوان‌تر که هنوز آرزوهای زیادی را در سر می‌پرورانند به مانند فاجعه‌ای دردناک می‌باشد. فیلم “The Father” نگاهی چند وجهی و متفاوت به دنیای این بیماران و اطرافیانشان داشته که در نوع خود جالب و منحصربفرد می‌باشد.
فیلم “The Father” یک اثر ارزشمند و پرمعنا است که برای مخاطبینی که با صبر و شکیبایی به تماشای آن بنشینند، تجربه‌ای خاص را فراهم می‌کند.
همانطور که گفته شد زلر فیلمنامه این فیلم را از روی نمایشنامه‌‌ی مشهور خودش تهیه کرده است. او برای اینکار از نویسنده و فیلم‌نامه‌نویس انگلیسی و برنده جایزه اسکار “کریستوفر همپتون” کمک گرفته است. چیزی که در نزدیک کردن نمایشنامه به یک فیلم سینمایی کمک بسیاری کرده، زیرا زلر به تنهایی نه تجربه کافی و نه توانایی لازم برای انجام این کار را دارا می‌باشد. مسلماً همپتون تاثیر زیادی در سینمایی شدن این اثر داشته و تجربیاتش در شکل‌گیری فرم مناسب برای فیلم بسیار کارساز بوده است. اما همانطور که بیشتر منتقدین بدان اشاره نموده‌اند این فیلم همچنان زیر سایه‌های بلند نمایشنامه‌ای که از آن اقتباس شده قرار دارد. به عبارتی دیگر شما در بیشتر صحنه‌های فیلم با حال و هوایی تئاتری روبرو هستید. البته زلر سعی داشته با نرمال کردن اجرای بازیگران و استفاده از تکنیک‌های سینمایی، داستانش را در این مدیوم جدید گیراتر سازد. اما ذات نمایشی این داستان و پیشینه‌ی طولانی کارگردانش در این صنعت، فیلمنامه و در نهایت فیلم را تحت تاثیر قرار داده است. هرچند که گفتنی‌ست همین تجربه تئاتری کمک بسزایی در خلق قاب‌ها و نماهای بدیع و دلنشین و همینطور استفاده بسیار عالی از موسیقی در متن فیلم کرده است.
در پایان میتوان گفت که فیلم “The Father” یک اثر ارزشمند و پرمعنا است که برای مخاطبینی که با صبر و شکیبایی به تماشای آن بنشینند، تجربه‌ای خاص را فراهم می‌کند. اما نمی‌توان آن را فیلمی سرگرم‌کننده و داستان محور بحساب آورد. پس اگر برای تفریح و وقت‌گذرانی قصد تماشای فیلم را دارید، این فیلم را از گزینه‌های خود خارج کنید. فیلم “پدر” با هنرنماییِ دیدنی و استادانه آنتونی هاپکینز یکی از مهمترین فیلم‌های ۲۰۲۰ محسوب می‌شود. البته این فیلم حضور پررنگش در فصل جوایز سینمایی را تاحدودی مدیون آثار ضعیف و متوسط رو به پایینی است که در سال گذشته توزیع شدند. بطورکلی فیلم “پدر” یک درام خانوادگی و تامل‌برانگیز است که تماشای آن میتواند مفید و تاثیرگذار باشد.
فیلم The Father
نمره سایت ساعت 7 (ارزش اثر)
(خوب)
ستاره دنباله‌دار
در پایان میتوان گفت که فیلم “The Father” یک اثر ارزشمند و پرمعنا است که برای مخاطبینی که با صبر و شکیبایی به تماشای آن بنشینند، تجربه‌ای خاص را فراهم می‌کند. اما نمی‌توان آن را فیلمی سرگرم‌کننده و داستان محور بحساب آورد. پس اگر برای تفریح و وقت‌گذرانی قصد تماشای فیلم را دارید، این فیلم را از گزینه‌های خود خارج کنید. فیلم “پدر” با هنرنماییِ دیدنی و استادانه آنتونی هاپکینز یکی از مهمترین فیلم‌های ۲۰۲۰ محسوب می‌شود. البته این فیلم حضور پررنگش در فصل جوایز سینمایی را تاحدودی مدیون آثار ضعیف و متوسط رو به پایینی است که در سال گذشته توزیع شدند. بطورکلی فیلم “پدر” یک درام خانوادگی و تامل‌برانگیز است که تماشای آن میتواند مفید و تاثیرگذار باشد.
آنتونی هاپکینز خیلی درخشید
مرسی عالی بود