نقد و بررسی فیلم Infinite – ایده‌ای درخشان، فیلم‌نامه‌ای ضعیف
فیلم سینمایی Infinite محصول Paramount به کارگردانی Antoine Fuqua است که فیلم‌هایی نظیر Olympus Has Fallen و Equalizer را در کارنامه‌ی خود دارد. از بازیگران این فیلم نیز می‌توان به Mark Wahlberg و Chiwetel Ejiofor اشاره کرد. فیلم از دیدگاه منتقدان به شدت کوبیده شده و نقدهای منفی بسیاری گرفته است، وب‌سایت متاکریتیک از مجموع ۲۷ نقد امتیاز ۲۸ را به آن داده و Rotten از مجموع ۷۵ نقد امتیاز ۱۶ را بدان اختصاص داده است. اما این فیلم نکات مثبتی هم دارد که از ان جمله می‌توان به نقش آفرینی آقای Chiwetel Ejiofor اشاره کرد. در ادامه با نقد و بررسی فیلم Infinite همراه شما هستیم.
ایده‌ای درخشان
پیکره و درون‌مایه اصلی فیلم Infinite تناسخ است. فیلم درباره تناسخ کردن عده‌ای انسان در طول دوران بشریت است. دو گروه Believers (متدینین یا با ایمان‌ها) و Nihilists (نهیلیست‌ها) در داستان نقش دارند. گروه اول افرادی با ایمان و خلوص نیت هستند که معتقدند تناسخ آنها یک هدیه از سوی خداوند برای تعالی بشریت است، گروه دوم نهیلیست‌ها معتقدند تناسخ‌اشان یک نفرین است تا زوال و تباهی بشر را تا ابد به چشم ببینند. حال رهبر گروه نهیلیست‌ها یعنی Bathurst (با بازی Chiwetel Ejiofor) می‌خواهند به وسیله‌ی دستگاهی به نام Egg (تخم مرغ) تمام بشریت را از روی زمین پاک کنند تا دیگر تناسخ پیدا نکنند.
ایده فیلم بسیار درخشان است و همانطور که اکثر منتقدان این فیلم را با The Matrix قیاس کرده‌اند، واقعا می‌توانست به همان اندازه هم بزرگ باشد. اما فیلم‌نامه‌ی آن به شدت ضعیف و با عجله نوشته شده است. سناریویِ Infinite را Ian Shorr از روی طرح Todd Stein نوشته است و در کل فیلم بر اساس رمانی به نام The Reincarnationist Papers نوشته شده است. کتاب را مطالعه نکرده‌ام و بدون هیچ پیش‌داوری قبلی و دیدن حتی یک تریلر به سراغ فیلم رفتم. فیلم Infinite سال ۱۹۸۵ را نشان می‌دهد، با صحنه‌ی تعقیب و گریز مردی به نام Heinrich Treadway که در Mexico City پلیس به دنبال اوست. از دهه‌ی هشتاد تنها همان Ferrari قرمز رنگ Treadway است که با تاریخ ۱۹۸۵ جور در می‌آید. او به دوستانش Abel و Leona درباره Egg صحبت می‌کند و به آنها می‌گوید اگر مشکلی برایش پیش آمد “به داخل نگاه کنید”. جمله‌ای که تقریبا در انتهای فیلم معنایش را می‌فهمیم و متوجه حماقت Treadway و نویسنده داستان می‌شویم. Treadway شئ‌ای به نام Egg را از Bathurst دزدیده است و Bathurst دربه‌در به دنبال اوست. Treadway در حین تعقیب و گریز با فندک ماشین در حال سوزاندن شکاف پهلویش است تا مثلاً بخیه بزند. نمی‌دانم این کار شدنی است یا نه و آنهم در آن شرایط که بارانِ گلوله و حرکات ژانگولر با ماشین غوغا می‌کند، می‌شود همچین کاری کرد؟! این مورد اما چیزی نیست که بخواهیم بخاطرش نمره پایین بدهیم زیرا بدتر از اینها را در همین هالیوود مشاهده کرده‌ایم!
بدون انسجام
مورد بعدی سوتی‌های فیلم Infinite به سن و سال Evan McCauley (تناسخ یافته‌ی Heinrich Treadway) با بازی Marck Wahlberg بر می‌گردد. مردی ۵۰ ساله و حتی بیشتر که باید ۳۵ سالش باشد! زیرا Heinrich Treadway در تعقیب و گریز به دست Bathurst در Mexico City به سال ۱۹۸۵ کشته می‌شود. بلافاصله تناسخ یافته و در سال ۲۰۲۰ ما شاهد Evan McCauley هستیم که خاطراتی را بیاد می‌آورد که مال خودش نیستند. احتمالاً چون Mark Wahlberg جزو تهیه‌کنندگان فیلم است خواسته نقش اول را هم بردارد. از همین جاست که متوجه می‌شویم Mark Wahlberg انگار دارد نقش Max Payne را مجدد تکرار می‌کند و اصلا تلاش ندارد تا کاراکتری شیزوفرنی یا حداقل ناپایدار از لحاظ شخصیتی را به نمایش بگذارد و بازی‌اش کاملاً مصنوعی است و اصلا فردی ۳۵ ساله به نظر نمی‌رسد. موردی که درباره Bathurst هم تکرار می‌شود و نویسنده چیزی به ما نمی‌گوید که او چگونه مُرد و در کالبد یک سیاه‌پوست تناسخ یافت و اینکه او هم باید دور و بر ۳۵ باشد در حالی که سن بازیگر بیش از اینهاست. اما یک چیز درباره Bathurst فرق دارد و آن بازیگرش Chiwetel Ejiofor است که خارق‌العاده در نقش‌اش ظاهر شده و نشان می‌دهد که چقدر به کارش و نقش‌اش متعهد است و از این نظر جای ستایش دارد، چیزی که در نقدهای اکثر منتقدین ندیدم.
فیلم‌نامه هیچ دَرو پیکری ندارد، هیچ توضیحی درباره افراد و تجهیزات و دنیای فیلم و گذشته افراد و تقریباً هیچ چیز، هیچ توضیحی نمی‌دهد و شما را دعوت به دیدن حرکات ژانگولر می‌کند که کاملاً تکراری هستند و جز صحنه درگیری در داخل هواپیمای در حال سقوط و بعد از آن درگیری در حال سقوط آزاد چیزه دیگری ندارد. فیلم‌نامه دارای انسجام و چفت و بست نیست، هیچ‌کدام از کاراکترها پیشینه ندارند و جز اینکه بارها تناسخ یافته‌اند چیز دیگری درباره آنها نمی‌دانیم. از دیگر سو نمی‌توانید کاراکتری را دنبال کنید، هیچ‌کدام به جز Bathurst کِشِش لازم را ندارند و داستان به قدری سَری، خطی و بدون غافل‌گیری به جریان می‌افتد که سرو تهش را کامل می‌توانید حدس بزنید.
دیالوگ‌ها و بازیِ ضعیفِ بازیگرِ شخصیت فرعی Nora Brightman (با بازیSophie Cookson) بعلاوه بی‌تفاوتی Mark Wahlberg، بازیِ جذاب Chiwetel Ejiofor را ضایع و کلیت فیلم را به طور کل تحت تاثیر قرار می‌دهد. فیلم‌نامه پُر از گَپ و بدون انسجام است ولی Antoine Fuqua تلاش کرده تا فیلمی مخاطب‌پسند، با صحنه‌هایی جذاب و اکشن‌هایی خارق‌العاده بسازد اما او نیز اسیر فیلم‌نامه ضعیف و بازیگردانی بد شده است.
سخن آخر
به قول Ty Burr منتقد The Boston Globe؛ “همان بهتر که فیلم را از شبکه +Paramount تماشا کردیم تا وقتمان در سینما هدر نشود.” اما به نظر من فیلم ارزش یکبار دیدن را دارد و شاید بتواند شما را مجذوب خود کند، زیرا هر انسانی تجربه‌ای یا برداشتی متفاوت از یک سوژه می‌تواند داشته باشد. اما مخاطبانی که چشمانی تیزبین دارند، احتمالاً حتی اشکالات بیشتری از من که در این متن به آنها اشاره کردم، پیدا کنند. به نظرم فیلم بخاطر بازی خوبِ Chiwetel Ejiofor لایق امتیاز بالاتری نسبت به امتیازان روتن یا IMDB است و ارزش بیشتری دارد.
فیلم Infinite
نمره سایت ساعت 7 (ارزش اثر)
(متوسط)
بینهایت…
به قول Ty Burr منتقد The Boston Globe؛ “همان بهتر که فیلم را از شبکه +Paramount تماشا کردیم تا وقتمان در سینما هدر نشود.” اما به نظر من فیلم ارزش یکبار دیدن را دارد و شاید بتواند شما را مجذوب خود کند، زیرا هر انسانی تجربه‌ای یا برداشتی متفاوت از یک سوژه می‌تواند داشته باشد. اما مخاطبانی که چشمانی تیزبین دارند، احتمالاً حتی اشکالات بیشتری از من که در این متن به آنها اشاره کردم، پیدا کنند. به نظرم فیلم بخاطر بازی خوبِ Chiwetel Ejiofor لایق امتیاز بالاتری نسبت به امتیازان روتن یا IMDB است و ارزش بیشتری دارد.
امیدواریم از ” نقد و بررسی فیلم Infinite ” لذت برده باشید…
