بررسی سریال The White Lotus / نیلوفر سفید
سریال “نیلوفر سفید” (The White Lotus) یک کُمدی-درام آمریکایی است که توسط “مایک وایت” ساخته، نویسندگی و کارگردانی شده است. در این سریال بازیگرانی همچون “موری بارتلت”، “کانی بریتون”، “جنیفر کولیج”، “الکساندرا داداریو”، “جیک لیسی”، “سیدنی سوینی” و “استیو زان” به ایفای نقش پرداخته‌اند. سریال The White Lotus با واکنش‌های عموماً مثبتی از سوی منتقدین روبرو گردید و اکثر آنها مناظر شگفت‌انگیز، درام پرپیچ و خم و گروه بازیگری مجموعه را تحسین کرده‌اند. همچنین این سریال با استقبال بسیار خوبی از سوی مردم روبرو گردید و باعث شد که شبکه HBO در تاریخ ۱۰ آگوست ۲۰۲۱ و پیش از نمایش قسمت پایانی فصل اول سریال را برای فصل دوم تمدید کند. فصل نخست سریال “نیلوفر سفید” در شش قسمت و از تاریخ ۱۱ جولای ۲۰۲۱ برروی آنتن رفت. گفته می‌شود فصل دوم این سریال شامل هفت قسمت خواهد بود و The White Lotus: Sicily نام دارد و فیلم‌برداری آن در ایتالیا در حال انجام است.
تگ مرتبط: بررسی و معرفی سریال
خلاصه داستان سریال نیلوفر سفید
داستان سریال یک هفته از زندگی مسافران پولداری که برای استراحت و تجدیدقوا به تفریگاه “نیلوفر سفید” در جزایر هاوایی آمده‌اند را به نمایش می‌گذارد. با گذشت هر روز جزئیات بیشتری از زندگی این مسافران و کارکنان هتل را نظاره‌گر هستیم. جاییکه رفته رفته لایه‌های تظاهر کنار رفته و خودِ واقعیه افراد نمایان می‌شود. اینجاست که رفتار و عادت‌های زشت انسان مکانی به زیبایی بهشت را به محیطی مسموم و ناراحت‌کننده تبدیل می‌کند و …
بررسی سریال The White Lotus
سریال “The White Lotus” یکی از هوشمندانه‌ترین کُمدی-درام‌های چند سال اخیر در تلویزیون به شمار می‌آید. این سریال با طرح یک سوال آغاز شده و برای رسیدن به جوابش به گذشته می‌رود و در پایان بشکلی هجوآمیز شما را غافلگیر می‌کند. سریال “نیلوفر سفید” پیکان شوخی‌هایش را به سمت موضوعاتی نشانه گرفته است که در این سالها به تابویی دست‌نیافتنی تبدیل شده‌اند. مسائل فمنیستی، نژادپرستی و همجنسگراها که دیگر به عضوی جدانشدنی از سینما و تلویزیون تبدیل شده‌اند. البته ناگفته نماند که “مایک وایت” خالق سریال برای فرار از برچسب‌هایی که اخیراً به منتقدان این جریان‌ها زده می‌شود، در مواجه با این موضوعات عملکردی ضد و نقیض داشته است. چیزی که باعث شده برخی منتقدین و بینندگان پیام‌های داستان را مبهم و گیج‌کننده بدانند.
احتمالاً این برداشت به این دلیل بوده که وایت صحنه‌های کُمدی و درام را بشکلی مجزا و با رویکردی کاملاً متفاوت به تصویر کشیده است. درواقع سکانس‌های درام سریال مخصوص موضوعات و معضلاتی‌ست که جامعه اجازه انتقاد به آنها و به چالش کشیدنشان را می‌دهد. از طرفی سکانس‌های کُمدی سریال به مسائلی اختصاص دارد که کسی اجازه انتقاد صریح و جدی از آنها را ندارد. برای مثال اگر می‌خواهید از خیانتکاری مردان، نژادپرستی علیه رنگین‌پوستان، مبارزه با مردسالاری و مشکلات همجنسگرایان انتقاد کنید، به هیچکس برنخواهد خورد و کاملاً آزادید! اما اگر بخواهید به برعکس این موضوعات انتقاد کنید یا اجازه ندارید یا ناچارید از زبان طنز استفاده کنید!
بگذارید این مسئله را با مثالی از داستان سریال بررسی کنیم. پائولا دختر دورگه‌ی رنگین‌پوستی که به همراه خانواده دوستش به هاوایی سفر کرده است. نگاه منفی و پر از انزجار پائولا به خانواده‌ی پولدار و سفیدپوست دوستش بخوبی نشانگر رواج نژادپرستی معکوس در جامعه امروزی است. درحالیکه این خانواده و بویژه دوستش (حتی زمانی که پائولا با بی‌فکری و خصومتی علنی باعث به دردسر افتادن خانواده‌اش می‌شود) هیچ‌کاری بغیر از مهربانی و سخاوت در حق او انجام نمی‌دهند. اما در طول سریال بارها شاهد اظهار تنفر و قضاوت‌های ظاهری و کینه‌جویانه از سوی او هستیم.
عملکرد وایت در به تصویر کشیدن این موضوع بسیار زیرکانه بوده (چیزی که عده‌ای آن را ضدونقیض و گنگ توصیف کرده‌اند) و نحوه‌ی مدیریت آن در پایانبندی سریال قابل تحسین است. البته وایت عملکرد فوق‌العاده‌اش را با تصویربرداری جذاب و تماشایی مناظر، انتخاب درست بازیگران و استفاده بجا از موسیقی تکمیل کرده است. او توانسته بخوبی از زیبایی لوکیشن فیلم‌برداری برای جان بخشیدن به سکانس‌های مختلف سریال و خلق قاب‌های چشم‌نواز استفاده کند.
انتخاب خوب بازیگران نیز از دیگر نقاط قوت سریال بوده که توانسته سهم بزرگی در موفقیت آن داشته باشد. در این سریال اکثر بازیگران در ایفای نقش‌هایشان موفق بوده‌اند و در این میان به شخصه اجرای “موری بارتلت” و “جیک لیسی” را بیشتر از سایر بازیگران درخشان دیدم. همینطور وایت برای جداسازی سکانس‌های درام و کُمدی و یا درهم آمیختن آنها از موسیقی کمک گرفته که امری بسیار جالب و خلاقانه است.
اگرچه سریال “The White Lotus” خالی از ایراد هم نبوده و کاستی‌هایی بویژه در نمایش صحنه‌های طنزآمیز و کُمدی داشته است. دراصل یا تعداد موقعیت‌های طنزآلود بسیار اندک بوده یا اینکه آنچنان کم‌رنگ می‌باشند که به زور میتوان آنها را کُمدی خطاب کرد. همین معدود سکانس‌های طنز نیز به لطف نقش‌آفرینی خوب بازیگران در موقعیت‌های مختلف بدست آمده و بنظر نمی‌رسد که فیلم‌نامه‌ی سریال تلاش مناسب و درخوری برای خلق اینگونه صحنه‌ها کرده باشد. این مسئله را میتوان برای سریالی که ژانرش کُمدی-درام بوده یک نقطه ضعف آشکار در نظر گرفت.
در پایان میتوان گفت سریال “The White Lotus” دارای فیلم‌نامه‌ای نبوغ‌آمیز با درامی تاثیرگذار و قابل تامل می‌باشد. فیلم‌نامه‌ای که با وجود تداخل چندین خط داستانی مختلف بخوبی توانسته برای هرکدامشان پایانبندی مناسبی در نظر بگیرد. اگرچه بهتر بود بجای مدت زمان طولانی هر اپیزود بر تعداد آنها افزوده می‌شد. زیرا مدت زمان طولانی اپیزودها برای سریالی در این ژانر مناسب نبوده و میتواند باعث خستگی بینندگان شده و نگذارد به درک درستی از صحنه‌های حساس و مهم سریال برسند. جدا از این مسائل سریال “نیلوفر سفید” یک درام جذاب است که موضوعات و معضلاتی را به چالش می‌کشد که در جامعه امروزی گاهاً به اشتباه از آنها استفاده‌ی کاربردی می‌شود. مسائلی که اگرچه در جای خودشان قابل بحث و بسیار مهم و ضروری هستند، اما متاسفانه از آنها برای پرت کردن حواس جوامع از مشکلات اساسی استفاده می‌شود. پس اگر به تماشای این سریال نشستید داستان آن را سطحی ننگرید و با دقت بیشتری دیالوگ‌ها و خط داستانی شخصیت‌ها را دنبال کنید.
سریال The White Lotus
نمره سایت ساعت 7 (ارزش اثر)
(خیلی خوب)
نیلوفر سفید
سریال “نیلوفر سفید” یک درام جذاب است که موضوعات و معضلاتی را به چالش می‌کشد که در جامعه امروزی گاهاً به اشتباه از آنها استفاده‌ی کاربردی می‌شود. مسائلی که اگرچه در جای خودشان قابل بحث و بسیار مهم و ضروری هستند، اما متاسفانه از آنها برای پرت کردن حواس جوامع از مشکلات اساسی استفاده می‌شود. پس اگر به تماشای این سریال نشستید داستان آن را سطحی ننگرید و با دقت بیشتری دیالوگ‌ها و خط داستانی شخصیت‌ها را دنبال کنید.
امیدواریم از بررسی سریال The White Lotus لذت برده باشید…. برای خواندن معرفی، بررسی و مطالب متنوع بیشترِ انحصاری ما در مورد سریال‌های جدید و برتر به این بخش مراجعه کنید.
