بررسی فیلم زمانی برای مردن نیست / وداعی باشکوه

بهنام بهرامی
آبان ۳۰, ۱۴۰۰
۱۶:۱۷
یک نظر
فیلم های سینمایی, معرفی فیلم, نقد و بررسی

بررسی فیلم زمانی برای مردن نیست / No Time To Die / وداعی باشکوه

با سلام خدمت شما همراهان همیشگی سایت ساعت هفت، با نقد و بررسی فیلم سینمایی No Time To Die / زمانی برای مردن نیست از سری فیلم‌های 007 در خدمت شما هستیم. No Time To Die پنجمین و آخرین حضور “دنیل کریگ” و بیست و پنجمین فیلم از سری فیلم‌های جیمزباند است. زمانی برای مردن نیست به کارگردانی “کری جوجی فوکوناگا” (Cary Joji Fukunaga) ساخته شده است که او را از فیلم It Chapter One و سریال بی‌نظیر True Detective بخاطر داریم. در No Time To Die او علاوه بر کارگردانی جزو لیست نویسندگان فیلم نیز قرار گرفته است. از دیگر بازیگران مطرح این فیلم می‌توان به “رامی ملک”، “آنا دی آرماس”، “لئا سیدو” اشاره کرد. در ادامه با بررسی فیلم زمانی برای مردن نیست همراه شما هستیم.

فیلم‌های سال 2021: لیست فیلم های سال 2021

مورد انتظارترین فیلم‌ها و انیمیشن‌های سال 2021 / نیم سال دوم

بررسی فیلم No Time To Die

سری فیلم‌های 007 علاوه بر نشان دادن تکنولوژی‌های روز دنیای جاسوسی در دو چیز خلاصه شده‌اند، بازیگر مردی خوش‌چهره و خوش‌لباس و زنانی زیبا. با اینکه‌ فیلم‌های کمپانی Eon Production و Metro-Goldwyn-Mayer خیلی به رُمان‌ها وفادار نیستند ولی این دو ویژگی را از کتاب‌ها قرض کرده و در تمام این ۲۵ فیلم جیمزباند استفاده کرده‌اند. شاید “دنیل کریگ” بهترین جیمزباند نباشد و یا زمانی برای مردن نیست هم بهترین فیلم این مجموعه بزرگ نباشد اما صددرصد وداعی باشکوه برای Daniel Craig با این مجموعه به حساب می‌آید.

جیمز باند سعی دارد در جایی به دور از استرس، بوی باروت و عملیات‌های آنچنانی، اندکی آرامش را بیابد ولی انگار این خواسته، آرزویی مهال است. No Time To Die داستان خیانت است و هر کسی در این فیلم می‌تواند عامل بیگانه و یا جاسوس باشد. از طرفی گروهی مخوف با دزدیدن یک دانشمند ژنتیک و دست‌یافتن به سلاحی کشتار جمعی که می‌تواند افراد یک جامعه را بسته به DNA و یا نژادشان انتخاب و بکشد، جیمز باند را وارد قضیه‌ای به شدت پیچیده می‌کنند. تیم نویسندگی فیلم زمانی برای مردن نیست سعی کرده از شخصیت‌های قبلی این مجموعه و حتی تجهیزات قدیمی جیمز باند برای مهیج کردن فیلم و شاخ‌و‌برگ دادن به آن استفاده کند. به همین خاطر در این فیلم نیز شاهد حضور کریستف والتس در نقش Blofeld هستیم.

تیم نویسندگی فیلم از تمام پنج فیلم “دنیل کریگ” و حتی سری 007 چیزی را قرض گرفته و یا داستان‌های جزئی و بجامانده از گذشته را دوباره وارد فیلم جدید کرده تا به همه چیز خاتمه دهند. همه چیز در نقطه‌ی پایانی اثر قرار است شما را برای خداحافظی با Daniel Craig آماده کند. اما در این سال‌ها و به لطف جلوه‌های ویژه‌ی خارق‌العاده‌ی سینمایی و بدلکاری‌های آنچنانی، آیا 007 جدید می‌تواند حرفی برای گفتن داشته‌ باشد؟ جواب بله است! زیرا داستان، شخصیت‌پردازی و جلوه‌های ویژه این فیلم به جای بالیوودی بودن کاملاً هالیوودی هستند. بیاد بیاورید فیلم‌های F9 و Black Widow را که اگر جلوه‌های ویژه را از آنها بگیرید هیچ چیز برای عرضه ندارند.

تفاوت “دنیل کریگ” با دیگر جیمزباندهای قدیمی مجموعه مانند شان کانری (Sean Connery) و یا پیرس برازنان (Pierc Brosnan) در این است که او سعی کرد در این پنج فیلم، جیمز باندی احساسی، دراماتیک و حتی عاشق نشانمان دهد. جیمز باندی که مانند خروس نیست! و بازیگر زن مقابلش هم مرغ نیست و قرار نیست در فیلم خروسی را در یک مرغداری رها کنند! از این حیث فیلم‌های 007 با بازی “دنیل کریگ” (Daniel Craig) جای بسی خوشحالی است. اما اگر به خوش‌تیپی و جذابیت برگردیم، او اصلاً شبیه جیمز باند نیست ولی اشکالی ندارد او با نگاهی نافذ، جذبه‌ای مثال‌زدنی و از همه مهمتر انسانی که عاشق می‌شود و احساس دارد، توانست جای خالیِ چهره‌ی زیبا داشتن را پر کند. شان کانری و پیرس برازنان هر دو در فیلم‌های 007ئی خودشان جدای از خروس بودن! دارای چهره‌ای به مراتب فوتوژنیک‌تر از دنیل کریگ بودند اما جیمز باند آنها تقریبا مردی به شدت اتوکشیده و بله قربان‌گو بود و بار درام داستان به صحنه‌های Erotic ختم می‌شد و تمام.

اما چه با شان کانری و پیرس برازنان حال می‌کنید و یا با “دنیل کریگ”، مجموعه فیلم‌ها و در کل فرنچایز جیمزباند با فروش 14.2 میلیارد دلاری یکی از موفق‌ترین مجموعه‌ فیلم‌ها در دنیای سینما محسوب می‌شود. حتی با اینکه هزینه‌ی تولید No Time To Die چیزی حدود ۳۱۰ میلیون دلار بود، فروش بالای فیلم از همان اول برای تهیه‌کنندگان و کمپانی‌های ساختش تضمین شده است و زمانی برای مردن نیست تا به الان ۷۱۰ میلیون دلار فروش داشته است. این موضوع به خاطر دو فاکتور ذکر شده در پاراگراف اول بازمی‌گردد!

خوشبختانه در No Time To Die شاهد صحنه‌های اکشن بالیوودی نبودم و صحنه‌های اکشن و بدلکاریِ مربوط به رُم و کوبا را دوست داشتم. مخصوصاً “آنا دی آرماس” که فرای انتظارم ظاهر شد و توانستم شور و شوق و ذوق‌زدگی‌اش از اولین ماموریتش را کاملاً احساس کنم. دیگر 007 یعنی Nomi با بازیِ Lashana Lynch نیز شخصیتی جالبی داشت و کل کل‌های او با جیمز باند جزو لحظات مفرح فیلم بود. لئا سیدو که نقش معشوقه‌ی جیمز باند را دارد به لطف بازی‌های احساسی و دراماتیک “دنیل کریگ” توانسته پا به پای او تا انتهای فیلم از پس تمامی صحنه‌های احساسی بر بیاید. کارگردان هم بیشتر از صحنه‌های کلوزآپ و قاب‌های بسته برای نشان دادن افت و خیزهای شخصیتی کاراکترهایش استفاده و بیشتر شاهد نماهای بسته از چهره بازیگران بخصوص Daniel Craig هستیم. “کری فوکوناگا” با این کار تصمیم داشته تا ما را با کاراکترهایش درگیر کند تا ما هم احساسات آنها را درک کنیم. “رامی ملک” (Rami Malak) اما در نقش منفی خود، قربانی کلیشه‌ی رایج نابودی دنیا شده است. بازیگری و Act او هیچ ایرادی ندارد و حتی گریمش به بار شخصیتی او افزوده است اما دیالوگ‌هایش ضعیف هستند و این تقصیر نویسندگان است نه او که شخصیت منفی ضعیفی خلق کرده‌اند! در قیاس او با شخصیت منفی نسخه قبلی، کاراکتر Blofeld نیز آنچنان شخصیت عجیب و غریبی نبود و حرکات و انگیزه‌هایش قابل‌ پیش‌بینی بودند.

در کنار فیلم‌هایی مثل Black Widow و یا Fast And Furious 9 دیدن فیلم No Time To Die نشان داد که هنوز دود از کنُده بلند می‌شود. در No Time To Die دیگر خبری از صحنه‌های اکشن آنچنانی و غیر قابل باور و بالیوودی نیست، جلوه‌های ویژه و صحنه‌های تیراندازی و نفوذ به پایگاه‌ها و سازمان‌های فوق امنیتی کاملاً برنامه‌ریزی شده هستند و با استفاده از گجت‌ها و ابزار آلات فوق پیشرفته صورت می‌پذیرند. مانند سکانسی که تروریست‌ها دکتر روسی را از آزمایشگاه با گجت‌های ضد جاذبه خارج می‌کنند و این سکانس این سوال را در ذهن تداعی می‌کند که همچین ابزاری واقعاً وجود دارد؟ حتی ترور بیولوژیکی یا سلاح کشتار جمعی که براساس DNA و یا نژاد عمل کند، واقعاً وجود دارد؟! همه این موارد باعث شده ببیننده بیشتر درگیر فیلم شده و ترس و استرسی که جیمزباند و M با آن دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند را عمیقاً حس کند. جیمزباندهای گذشته در زیر باران گلوله‌ها، حتی یک خط روی کت و شلوارشان نمی‌افتاد اما “دنیل کریگ” درب و داغان می‌شود. برعکس وین دیزل در F9 که تی‌شرت سفیدش تا انتهای فیلم سفید و تروتمیز باقی ماند!

سخن آخر

اگر از طرفداران مجموعه فیلم‌های جیمزباند هستید همه چیز فیلم از تیتراژ آغازین آن با صدای Billie Eilish تا صحنه پایانی شما را محصور خود خواهد کرد و در انتها شاهد وداعی باشکوه با “دنیل کریگ” خواهید بود. اگر آشنایی چندانی با این مجموعه ندارید No Time To Die می‌تواند شما را درگیر نگه‌دارد و جزو فیلم‌های اکشن خوش ساخت محسوب می‌شود و ارزش دیدن دارد.