بررسی فیلم متری شیش و نیم

متری شیش و نیم حول محور شخصیت هایش است نه یک داستان کلی که دارای گره های داستانی باشد. فیلم دارای دو شخصیت محوری است یکی صمد با بازی پیمان معادی و دیگری ناصر با بازی نوید محمد زاده و بقیه در حاشیه و به نوعی تکمیل کننده ی این دو شخصیت فیلم هستند.

صمد مامور مبارزه مواد مخدر و ناصر تولید کننده ی شیشه دو محور اصلی فیلم را تشکیل میدهند. صمد تمام تلاشش را برای دستگیری فردی به نام ناصر خاکزاد که هویتی نامعلوم دارد ولی اکثر پخش کننده ها نامی از او می آورند ، گذاشته است و این آغازی می شود تا پیگیری های صمد برای دستگیری ناصر شدت بگیرد.

داستان به زندگی انسان هایی می پردازد که به انتهای راه اعتیاد رسیده اند، در شرایط گروهی دسته دسته روی هم تلمبار شده اند و زندگی دیگر برایشان ارزشی ندارد. تلنگری است اجتماعی از مفاهیم واقعی جامعه مان که در لابه لای تجملات زندگی روزمره محو شده است. آنها را مانند گله هایی در هم در بازداشتگاههای کوچک و مخوف بدون تهویه نشان می دهد جایی که حتی نفس نیز به زور از گلو پایین می رود. در این بخش فیلم با به نمایش در آوردن صحنه های تاثیرگذار مخاطب فیلم را به فکر فرو می برد مانند صحنه هایی که زندگی دسته جمعی آنها را به شکل فجیهی به تصویر می کشد.

اما این یک سوی داستان است و سوی دیگر این داستان کسی است که یکی از عوامل بوجود آمدن این شرایط است کسی که تولید کننده ی انبوه شیشه است. او خود را هم بند همان کسانی می بیند که آنها را به این حال و روز در آورده است. او تحمل بودن در کنارشان را ندارد انگار زندگی یک تابلوی زنده از کرده هایش در پیش چشمانش به نمایش گذاشته است تا ببیند هر فعلی یک اثر از خود به جای می گذارد و این تابلو حاصل تمام کارهای کرده ی او است. نمایش یک تولید کننده ی مواد آن هم کسی که از پایینترین نقطه یعنی خرده فروشی شروع کرده و تبدیل به سلطان کار خود آن هم در جووانی شده کمی به دور از منطق و واقعیت ساخته شده است به طوری که فیلم میخواهد حالت مستند گونه داشته باشد اما این شخصیت با واقعیت های جامعه فاصله ی زیادی دارد…
او همه چیزش را از دست رفته می بیند، نوید محمدزاده به زیبایی این حس پوچی و درماندگی را که شخصیت فیلم باید به مخاطب تزریق کند را بازی می کند. اما بازی خوب او حفره های داستانی ضعیفِ شخصیتش را نمی تواند پر کند، تا از شخصیتش یک کاراکتر ماندگار بوجود بیاورد.

طرف دیگر ماجرا یک پلیس مواد مخدر است که خود را درگیر به دست آوردن رتبه و مقام کرده است. او برای رسیدن به هدفش حتی از به گردن انداختن اشتباهات گذشته اش به دوش همکارش نیز ابایی ندارد. در حالی که میداند همکارش یک زخم خورده است و مقصر ماجرا نیست میخواهد او را مقصر جلوه داده تا از این فرصت پرونده اش را پاک کرده و به پست های بالاتر برسد. دوگانگی رفتار این پلیس و غیر واقعی بودن رفتار او در داستان کاملا مشهود است ، هر چند نمیتوان از بازی فوق العاده ی پیمان معادی چشم پوشی کرد او چنان در نقش خود غرق شده که انگار سالهاست یک پلیس مبارزه با مواد مخدر است !

اما این فیلمِ اجتماعی محوریت داستانی خاصی ندارد حتی شخصیت هایش نیز به خوبی پرداخت نمی شوند نه داستان قویی دارد نه دیالوگ های ماندگاری در دل خود دارد. شاید در برخی صحنه ها دیالوگ های درشتی بشنویم ولی هیچ تاثیر و معنی خاصی ندارند.
این فیلم فقط حول محور بازی بسیار خوب دو بازیگرش پیمان معادی و نوید محمد زاده است. یک خط داستانی کاملا صاف بدون گره های داستانی و اتفاقاتی که شما را بخواهد به وجه بیاورد است. فیلم به نوعی در بعضی جهات غیر واقعی و پر از لیبل های شعار زدگی است. نه آهنگ پس زمینه ی ماندگاری دارد و به جز چند سکانس هیچ چیزی برای گفتن ندارد.

در آخر باید گفت با یک فیلمِ ماندگار و تاثیر گذار با داستان قوی رو به رو نیستیم.اما متری شیش و نیم پتانسیلِ تبدیل شدن به یک فیلم قوی را داشت اگر سعید روستایی(کارگردان و نویسنده) با جرات تر ؛ داستانی پر فراز و نشیب تر از شخصیت های فیلم به تصویر می کشید. به شخصیت ها پیش زمینه ی داستانی قوی تری می داد و کمی با جرات بیشتر دست به قلم می برد که مخاطب حس نکند در حال دیدن فیلمی با سانسور شدید است!