بررسی فیلم Ad Astra /یک اپرای فضایی

بررسی فیلم Ad Astra /یک اپرای فضایی

فیلم علمی – تخیلی Ad Astra یا به سوی ستارگان در تاریخ 18 سپتامبر امسال به روی پرده سینما ها رفت و توانست نظر مثبت مردم و منتقدین را جلب کند. Ad Astra به کارگردانی James Gray و تهیه کنندگی و بازیگری Brad Pitt (البته فیلم غیر از برد پیت شش تهیه کننده دیگر هم دارد) که به سفر “روی مکبراید” میپردازد که فهمیده است پدرش جایی در فضا هنوز زنده است. با بررسی فیلم Ad Astra در سایت ساعت 7 همراه باشید.

اگر به دنبال دیدن نقدهای بیشتری از فیلم های سال 2019  میگردید به لیست فیلم های سال 2019 مراجعه فرمایید. (فیلم های 2020 نیز در لیست فیلم های سال 2020 موجود است.)

بررسی مهمترین/ بهترین فیلم های سال 2019 (انحصاری)

بررسی فیلم TERMINATOR: DARK FATE

بررسی فیلم Joker

بررسی فیلم El Camino: A Breaking Bad Movie

بررسی فیلم Rambo Last Blood

بررسی فیلم Maleficent : Mistress of Evil

بررسی فیلم Parasite

بررسی فیلم The Farewell

بررسی فیلم Once upon a time in Hollywood

بررسی فیلم های بیشتر…

انسان و تسخیر فضا

فیلم Ad Astra از جمله فیلم های متفاوت امسال است، در واقع فیلم مابین 2001 ادیسه فضایی و Interstellar می باشد. هم اینکه فیلم را می توان با این دو اثر فوق العاده در ژانر علمی – تخیلی مقایسه کرد، می توان فهمید با فیلمی درخور توجه روبرو هستیم. نقطه قوت این فیلم بازی زیبای برد پیت در نقش (روی مکبراید) و تام لی جونز در نقش پدرش (کلیفورد مکبراید) است. هر دو بسیار قوی ظاهر شده اند و بازی تماشایی از خود به نمایش گذاشته اند.

یکی از بهترین بازی های برد پیت

داستان فیلم به آینده ای نزدیک (به قول خود فیلم) اتفاق می افتد، جایی که منظومه شمسی ما توسط یک موج انرژی ناشناخته مورد تهدید قرار می گیرد. در این بین مافوق های “روی مکبراید” به او می گویند باید به سیاره نپتون برود و ماموریتی را برای جلوگیری از این موج انرژی آغاز کند، در ضمن به او می گویند که پدرش به احتمال زیاد در آخرین ماموریتش نمرده و زنده باشد. “روی مکبراید همواره به این می بالد که ضربان قلبش هرگز بالای 80 نرفته است، برد پیت با بازی بسیار خوبی که از خود به نمایش گذاشته توانسته شخصیتی خونسرد، دقیق و در عین حال کمی از لحاظ روانی بی عاطفه را به نمایش بگذارد. میمیک صورتش در بعضی مواقع با این که دیالوگی ندارد اما با شما از حسی که در آن لحظه درون “روی مکبراید” در جریان است، خبر می دهد.

در این فیلم شاهد هستیم که انسان در مریخ و ماه کلونی ایجاد کرده و توانسته در این سیارات پایگاه هایی برای زندگی بسازد. در عین حال در ماه شاهد درگیری عوامل “روی مکبراید” با دزدان فضایی یا راهزنان هستیم. که از سکانس های بسیار جالب فیلم را تشکیل می دهند. چرا که در فضا هوا وجود ندارد بنابراین صدایی برخورد و گلوله شنیده نمی شود. در عین حال جاذبه ای هم وجود ندارد بنابراین شاهد درگیری بسیار جذابی بودیم.

“روی مکبراید” سفرش از زمین آغاز می کند و به ماه و مریخ سفر می کند، سپس به یک ایستگاه فضایی می رود که در آنجا بروی میمون ها آزمایشاتی را انجام می دادند (فیلم آنقدر اصطلاحات علمی دارد که بدون زیرنویس برایم فهم بعضی از آنها مشکل بود، از این نظر عذرخواهی می کنم) “روی” و همسفرانش مورد هجوم این میمون های وحشی قرار می گیرند. بعد از آن شاهد صحنه هایی شبیه به فیلم 2001 ادیسه فضایی هستیم. صحنه هایی عجیب که در ابتدا شبیه رویا هستند. این تصاویر زمانی که “روی” به سیاره نپتون می رسد، فضایی بس عجیب، دلهره آور و زیبا را خلق کرده اند. از این نظر باید کارگردانی فیلم را ستود. James Grey در خلق این تصاویر بسیار ماهرانه عمل کرده است و بازی بدون دیالوگ برد پیت هم شما را محصور خود می کند.

از لحاظ کارگردانی، James Grey مابین کوبریک (در 2001 ادیسه فضایی) و نولان (Interstellar) قرار دارد، کمی از آن و کمی از دیگری را قرض گرفته و فیلم خودش را کارگردانی کرده است. به هیچ عنوان عاریت گرفتن را با اِسکی رفتن و تقلید اشتباه نکنید، James Grey در صحنه های درگیری با دزدان فضایی به خوبی صحنه ای متفات از اکشن های فضایی خلق کرده است. خبری از لیزر و هاورکرفت های فیلم (Star Wars) نیست، اما باز هم شما مجذوب این صحنه می شوید زیرا کاملاً علمی یک درگیری فضایی را برای شما خلق کرده است. در عین حال سیاره نپتون و تصاویری که از سیاره نشان داده می شود، رنگ آبی که در این قسمت فیلم به طور کامل خودنمایی می کند، بسیار هوشمندانه کار شده است.

در عین حال رنگ قرمز مریخ، خبر از خشونتی پنهان را دارد، باز هم جا دارد از بازی بسیار خوب برد پیت بگویم، جوری در نقشش قرار گرفته انگار بازی نمی کند. او خودش است، نسبت به پدرش هیچ حسی ندارد، حتی نمی داند که می خواهد نجاتش دهد یا نه، صرفاً برایش پیغام هایی می فرستد و منتظر پاسخی از سوی اوست. فیلم یک اپرای فضایی است هم درگیری دارد هم احساسات را بر می انگیزد و هم خشونت را به تصویر می کشد.

امیدوارم از مطلب “بررسی فیلم Ad Astra” لذت برده باشید…