بررسی بازی Resident Evil 4 Remake

بررسی بازی Resident Evil 4 Remake

بعد از موفقیت Resident Evil 2 Remake و فروش فوق‌العاده‌ی آن، ساخت بازسازی‌های بیشتر از عناوین قدیمی و کلاسیک Capcom که زمانی برای PS1 عرضه شده بودند، دور از ذهن نبود و شرکت Capcom نیز همین موضوع را اذعان کرد. با ساخت Resident Evil 3 Remake که من با نسخه‌ی PS1اش خاطره‌ها داشتم، Capcom گَند زد به همه‌ی آن‌ خاطره‌هایی که در آن سال‌ها ساخته بودم. با این حساب وقتی حرف از بازسازی یا Remake به میان می‌آید، همه چیز به تیم سازنده بستگی دارد. وقتی متوجه شدم که Resident Evil 4 Remake قرار است بازسازی شود، می‌دانستم Capcom دیگر چیزی شبیه Re 3 Remake به دست مخاطبان نخواهد داد. با اینکه بیشتر دوست داشتم Resident Evil: Code Veronica جایِ Re4 بازسازی می‌شد ولی Resident Evil 4 هم لذت‌های خودش را دارد. به شخصه تنها نکات منفی که درباره‌ی Re4 به یاد داشتم این بود که نمی‌توانستم از خود در برابر دشمنان دفاع کنم و مورد دیگر این بود که هنگام نشانه‌گیری امکان حرکت وجود نداشت. حال که این دو مورد در نسخه‌ی بازسازی برطرف شده، تنها می‌ماند لذت تجربه‌ی Resident Evil 4 Remake و اینکه می‌تواند در خاطره‌هایمان نقش ببندد یا خیر؟

دیگر مطالب مرتبط با سری Resident Evil

راهنمای قدم به قدم بازی Resident Evil 4 Remake

راهنمای قدم به قدم بازی Resident Evil 4 کلاسیک (جدید)

بهترین بازی سری Resident Evil

بررسی بازی Resident Evil 3 / بازگشت نمسیس

بررسی بازی Resident Evil Village

بررسی بازی Resident Evil 2 Remake /خیز دوباره وحشت

تاریخچه سری بازی Resident Evil / وحشت و بقا (کامل)

راهنمای بازی Resident evil 2 (کامل)

راهنمای بازی Resident Evil Village (کامل)

راهنمای بازی Resident evil 3 (کامل)

آیا باید بترسم؟

دلهره‌آورترین لحظات Resident Evil 4 برای من تنها دو مورد بود، فرار از دست Verdugo و مواجه با Regenarator برای اولین‌بار و هر دوی این موارد بسیار عالی توسط تیم سازنده‌ی Re 4 Remake بازسازی شده‌اند. اما نسخه‌ی اصلی RE 4 یک بازی اکشن با داستان و صحنه‌هایی مانند فیلم‌های Rate-R بود، پازل‌ها بسیار اندک بودند و محدودیت تیر و محدودیت Inventory اصلاً وجود نداشت. فرار به جای درگیری حرکتی معقولانه بود ولی وقتی متوجه می‌شوید دشمنان بعد از مرگ گنج و یا تیر از خود به جا می‌گذارند، دیگر از دست آنها فرار نخواهید کرد (حتی Verdugo هم قابل کشتن بود و جایزه خوبی نصیبمان می‌کرد). ترس لحظه‌ای بود و گاهی با پرش‌های ناگهانی و یا ظاهر شدنِ موجودی عجیب و غریب و جهش‌یافته می‌توانست اندکی شما را بر روی صندلی‌اتان تکان دهد. در Re4 Remake به لطف موتور گرافیکی RE Engine ظاهر دشمنان و جو و اتمسفر دهکده و دیگر بخش‌های بازی عالی کار شده است و از طرفی سازندگانِ نسخه‌ی بازسازی، ترس را بر اکشن محض ترجیح داده‌اند و موقعیت‌های زیادی را برای ما ساخته‌اند تا بیشتر از مردمان این دهکده و رسم و رسومات قرون وسطائیاشان بترسیم.

تنها‌تر از همیشه

مانند RE 4 سال ۲۰۰۵، لئون اس کندی در نسخه‌ی بازسازی نیز به تنهایی به کام مرگ فرستاده می‌شود، داستان تفاوت بزرگی ندارد و دولت امریکا برای نجات جان دختر رئیس جمهور کشورش ارزشی قائل نیست و تنها به فرستادن Leon بخت برگشته، بدون پشتیبانی خاصی، بسنده کرده است! بخش‌ مربوط به دهکده طولانی‌تر از حد معمول بود و مرحله‌ی چهارم که حول دریاچه جریان دارد، شما را بیش از پیش مجذوب بازی می‌کند. قایق‌سواری در دریاچه و شکار ماهی‌ها (مخصوصاً پیدا کردن ماهی بزرگ دریاچه) به نظرم جواب داده است و حس و حال God Of War 2018 را به شما می‌دهد.

برای پیدا کردن درب کلیسایِ روستاییان، پازل جذابی را باید حل کنید که از Re4 سال ۲۰۰۵ الهام گرفته و دیگر نمی‌توانید از روی آزمون و خطا آن را حل کنید. از طرفی برای حل آن باید کاملاً حواستان به محیط باشد، چرا؟ چون جواب این معما درست در برابر دیدگان شماست. برای سخت‌تر شدن این معما هم باید از یک سوی دریاچه به سر دیگرش رفته و دوباره آن را حل کنید. محیط روستا بسیار بزرگ‌تر و جذاب‌تر از قبل است و حس می‌کنید می‌توانید روستا را بیشتر مورد کندوکاو قرار دهید. در مورد قصر Salazar، به لطف موتور RE Engine شاهد جزئیات گرافیکی فوق‌العاده‌ای هستیم. لذت‌‌بخش‌ترین بخش نسخه‌ی اصلیِ بازی، در سال ۲۰۲۳ نیز، همان‌قدر و شاید بیشتر از قبل تو دِل بروتر شده است. چهره‌ی رامون سالازار، دو قُل‌چماقی که حکم دست راست و چپ او را دارند، اعضای فرقه‌ی لوس ایلومینادوس، بسیار عالی عمل کرده‌اند و جذابیت این بخش بازی را بالا برده‌اند. اما بخش جزیره، جز Regeneratorها، حتی در نسخه‌ی 2023 هم مرا مجذوب خود نکرد. البته که چاقو‌بازی با Krauser بهتر از دکمه‌زنی (QTE) با Krausor در نسخه‌ی Original است!

اَشلی اِنقد تو دست‌وپای من نَلول

نه تنها چهره‌ی دختر رئیس‌جمهور امریکا بهتر از قبل شده، عقل و شعورش نیز بالاتر رفته است! کسانی که RE4 سال 2005 را بازی کرده‌اند، می‌دانند بزرگ‌ترین دشمن لئون نه اعضای Los Illuminados که اشلی گراهام (Ashley Graham) دختر رئیس‌جمهورِ امریکا بود که همواره لایِ دست و پای لئون می‌پیچید. فرامینی که می‌شود به اشلی داد، تقریباً همان‌هایی است که در نسخه‌ی اصلی بود. اما در مواقع بخصوص و شرایط خاص می‌شود به اشلی گفت “برو یه قبرستونی خودتو مخفی کن”. اما در نسخه‌ی بازسازی، اشلی شخصیت‌پردازی بهتری دارد و داستان او در این نسخه کمی جدی‌تر گرفته شده است. البته همچنان مانند سیب‌زمینی توسط بروبچ  Los Illuminados از کنار لئون دزدیده می‌شود و باید او را نجات دهیم.

از دیگر شخصیت‌هایی که باید به او اشاره‌ای کوتاه کنم، لوئیس سرا (Luis Sera) است که در این نسخه بسیار جالب‌تر و مرموز‌تر شده است (برای جلوگیری از اسپویل، بیشتر از این به او نمی‌پردازم). کاراکتر Ada Wong و Krauser جز صدا پیشه و پیش‌زمینه‌ی بهتر تغییر شگرفی به خود ندیده‌اند. البته Krauser علاوه بر همکار سابقِ Leon، مربی او در زمینه‌‌ی جنگ‌هایِ چریکی و نبردهای تن به تن نیز می‌باشد و این نکته به مبارزه‌ی آنها با یکدیگر بار درام بیشتری داده است.

سطوحِ گوناگونِ Gameplay

در بحث گیم‌پلی بازی Resident Evil 4 Remake پیشرفت قابل ملاحظه‌ای داشته است، حتی از نسخه‌ی Resident Evil 8 Village نیز از نظر من بهتر عمل کرده است. قابلیت Parry کردن را که یاد می‌گیرید، تفاوت عمده‌ی بازی را با نسخه‌ی اصلی متوجه می‌شوید. قابلیتی که اگر در نسخه‌های بعدی، مثلاً RE 9 وجود نداشته باشد، مرا به شدت دلسرد خواهد کرد.

مورد بعدی نشانه‌گیری و حرکت کردن به طور همزمان است. حال می‌توانید همانطور که آرام عقب‌نشینی می‌کنید، به دشمن شلیک هم بکنید تا آنها را از پا درآورید. این مورد شاید برای شوتربازان چیز جدیدی نباشد ولی برای نسخه‌ی بازسازیِ RE 4 حرکتی فوق‌العاده محسوب می‌شود. خیز برداشتن یا Crouch کردن Leon موردی است که در نگاه اول صرفاً جنبه‌ی واقع‌گرایانه دارد ولی وقتی در نبرد از آن استفاده کنید، بیشتر متوجه خوبی‌های آن می‌شوید. مثلاً زمانی که دشمنان با دو دست برای گرفتن گردن Leon به سمت او می‌دوند، اگر در زمان درست Crouch کنید، آنها نمی‌توانند شما را بگیرند. این مورد درباره‌ی دشمنانی که سلاح سرد دارند نیز صادق است. مجموع تمام این حرکات در بازی Re 4 Remake از نظر من یک دستاورد بزرگ است که Capcom و کارگردانانِ دیگر مجموعه‌ی Resident Evil باید این موارد را در آثار بعدی خود در نظر بگیرند.

در زمینه داد و ستد نیز با اینکه صداپیشه‌ی Marchant تغییر کرده ولی او به خوبی توانسته همان حس و حال قبل را ایجاد کند و اینکه دیالوگ‌های او افزایش یافته و در موقعیت‌های مختلف حرف‌های متفاوت می‌زند، جالب توجه است.

همچنان در نسخه بازسازی نیز می‌توانید جواهرات، گنج‌ها و غیره را فروخته و با پول آنها از تاجر سلاح، اسپری سلامتی (در هر Chapter فقط یکبار)، آپگرید سلاح تهیه کنید. در بازی ماموریت‌های کوتاهِ فرعی نیز وجود دارند که در نسخه‌ی RE4 سال ۲۰۰۵ تنها محدود به زدن مدال‌های آبی می‌شد. ولی اکنون تعداد آنها افزایش یافته است. این موارد که بر روی کاغذهای آبی رنگ (کاغذهای زرد رنگ مربوط به راهنمایی یا Tip می‌شوند) در محیط به دیوار چسبانده شده‌اند و یا از تاجر قابل تهیه هستند، تنوع بسیار خوبی به بازی بخشیده‌اند و آن را سرگرم‌کننده‌تر از قبل کرده‌اند. وقتی گنجینه‌ای بدست می‌آورید، متوجه خواهید شد که می‌توانید با کار گذاشتن جواهر بر روی آن گنجینه ارزش آن را بالا برده و آن را گران‌تر بفروشید. مورد آخر که Trade (طاق‌زدن) است، بر انجام دادن Missionهای فرعی مهر تائید می‌زند و بازیکن را مجبور می‌کند حتماً آن‌ها را انجام دهد. با انجام قراردادها یا Missionهای فرعی، به عنوان جایزه، تعدادی جواهر صورتی بدست می‌آورید که تنها در بخش Trade قابل تبادل هستند. این جواهرات را می‌توانید با سلاح، افزونه‌های سلاح‌ها، نقشه گنج‌های منطقه، گل زرد رنگ و غیره طاق بزنید.

بخش Crafting که در بازی سال 2005 وجود نداشت، مورد قابل‌ توجه دیگر است. حال دشمنان به ندرت بعد از مرگ فشنگ به شما می‌دهند و باید فشنگ‌ را خودتان با ترکیب باروت و Resourceها بسازید. نحوه‌ی تهیه بعضی از فشنگ‌ها را نیز باید از Marchant بخرید.

نگاه پایانی